Systemy dociepleń

Rodzaje tynków cienkowarstwowych i ich właściwości:
 
Tynki akrylowe

Tynki akrylowe są tynkami opartymi na wielkocząsteczkowym polimerze w postaci wodnej zawiesiny. Stosowana żywica akrylowa nadaje materiałowi z jednej strony dużą elastyczność i małą nasiąkliwość wodną, jednak z drugiej strony – co jest bardzo ważne w przypadku tego spoiwa – jest utrudniony proces dyfuzji pary wodnej i dwutlenku węgla. Właśnie te parametry są szczególnie odpowiedzialne za powstawanie wykropleń pod warstw. tynku i powodowanie szkód (np. spękań i odspojeń od podłoży). Tynki akrylowe z uwagi na zawartość pigmentów zarówno nieorganicznych, jak i organicznych, mogą występować w znacznie bogatszej ofercie kolorystycznej. Sprzedawane są w postaci gotowej masy, wymagającej jedynie wymieszania przed nakładaniem. W efekcie tego ich wykonanie jest łatwiejsze, mniej pracochłonne, zmniejszone jest ryzyko popełnienia błędów technologicznych. W porównaniu z mineralnymi, tynki akrylowe są również bardziej odporne na przebarwienia spowodowane zmiennymi warunkami podczas wiązania wyprawy. Z kolei, mają mniejszą paroprzepuszczalność, co niekiedy ogranicza możliwość ich zastosowania. Wadą jest mniejsza trwałość, spowodowana przede wszystkim starzeniem pod wpływem czynników atmosferycznych i promieniowania ultrafioletowego.

Tynki hybrydowe SISI

Tynk na bazie kombinacji żywic, wypełniaczy mineralnych i kruszywa o strukturze baranka oraz kornika. Po pełnym utwardzeniu tworzy powłokę paroprzepuszczalna, elastyczną, odporną na uszkodzenia i niekorzystne czynniki atmosferyczne. Zawiera związki hydrofobowe zwiększające wodoszczelność i odporność na zmywanie. Tynk zawiera środki ograniczające rozwój grzybów i glonów na powierzchni tynków po nałożeniu na ścianę. Dostępny w pełnej gamie kolorystycznej TYTAN.

Tynki silikonowe

Problem renowacji fasad nie ogranicza się tylko do nadania elewacjom estetycznego wyglądu na początku ich istnienia. W polskich realiach należy zwrócić uwagę na niezmiernie ważny aspekt podatności tynków na brudzenie się w wyniku upływu czasu. Określenie  stopnia odporności powłoki na zabrudzenie jest trudnym zadaniem. Po przeprowadzeniu szeregu badań  stwierdzono, że decydujący wpływ na odporność powłoki na brudzenie się ma kąt zwilżania materiału, z którego wykonano ostateczną warstwę. Im jest on wyższy, tym bardziej hydrofobowa jest powłoka, woda niosąca brud trudniej wnika w podłoże i, tym samym, pozostawia mniej zanieczyszczeń. W praktyce na powierzchni elewacji możemy obserwować tzw. efekt częściowego samooczyszczania się elewacji. Jest to możliwe w przypadku stosowania jako spoiwa w tynkach zmodyfikowanych żywic silikonowych. Uzyskane w ten sposób tynki silikonowe należą do najnowszej generacji wypraw tynkarskich, gotowych do użycia. Podstawą ich sukcesu jest udana kombinacja doskonałych własności powłok tynków mineralnych z modyfikowanymi żywicami syntetycznymi. Spoiwem w tynkach silikonowych jest żywica silikonowa, nieznacznie zmodyfikowana spoiwem akrylowym, która nie pełni roli lepiszcza, tak jak żywica akrylowa (tynki akrylowe), lecz ułatwia transport pary wodnej i ogranicza wodochłonność. Dzięki swojej mikrostrukturze i braku tworzenia na jej powierzchni ładunków elektrostatycznych ułatwia usuwanie wszelkich zabrudzeń już pod wpływem choćby opadów atmosferycznych (tzw. efekt samooczyszczania). Tynki silikonowe charakteryzują się dużą odporności. na wiele czynników chemicznych (spaliny, ozon, kwaśne deszcze, pary amoniaku, tlenki siarki i fosforu). Dlatego mogą być z powodzeniem stosowane w rejonach uprzemysłowionych i o znacznym zanieczyszczeniu atmosfery. Są tynkami znacznie szczelniejszymi od tynków mineralnych. Cechuje je większa elastyczność i przyczepność zwłaszcza do gładkich podłoży. Żywice silikonowe Są bardziej odporne na działanie promieni UV niż większość podobnych żywic syntetycznych. Ze względu na możliwość stosowania zarówno pigmentów organicznych, jak i nieorganicznych, jest możliwe uzyskanie bardzo szerokiej palety barw tynków. Trwałość koloru w tynku osiągnięta jest poprzez silne związanie pigmentu przez nieorganiczną część żywicy silikonowej, część organiczna spoiwa natomiast jest odpowiedzialna za zmniejszone zwilżanie tynku.